Μία ακόμα παγκόσμια πανδημία έχει ξεσπάσει εδώ και αιώνες: Η βία κατά των γυναικών και κοριτσιών. Γυναικοκτονίες, δολοφονικές επιθέσεις, ενδοοικογενειακή βία, βιασμοί και σεξουαλική κακοποίηση, ανισότητες στην πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην εργασία και άρση βασικών δικαιωμάτων της αυτοδιάθεσης του σώματος (σαν το νομοσχέδιο κατά των εκτρώσεων στην Πολωνία), ομοφοβία, τρανσφοβία και ρατσισμός είναι η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε οι γυναίκες, τα ΛΟΑΤΚΙΑ+ και οποιοδήποτε δεν συμμορφώνεται με την κυρίαρχη αρρενωπότητα ή/και βιώνει διακρίσεις λόγω φύλου, ταυτότητας φύλου ή/και σεξουαλικού προσανατολισμού.
Αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες της κοινωνίας κυρίως, γιατί τα εγκλήματα αυτά στο μεγαλύτερο μέρος τους δεν καταγράφονται και δεν καταγγέλλονται από τα ίδια τα θύματα, υπό τον φόβο του κοινωνικού στιγματισμού ή της ατιμωρησίας των θυτών.
Για κάποιες το «Μένουμε σπίτι» είναι εξίσου επικίνδυνο με την πιθανότητα μετάδοσης του ιού. Καθημερινά, έρχονται στο φως στοιχεία και αναφορές για αύξηση της βίας κατά των γυναικών και ειδικά της ενδοοικογενειακής βίας.
Από σωματική ή λεκτική κακοποίηση στο οικογενειακό περιβάλλον από τον σύντροφο τους μέχρι τον σεξισμό, τη σεξουαλική παρενόχληση στο εργασιακό περιβάλλον από εργοδότες ή συναδέλφους, οι γυναίκες σήμερα υφίστανται ακραία περιστατικά βίαιης συμπεριφοράς τα οποία προκαλεί η πατριαρχική δομή των κοινωνιών μας και η τοξική αρρενωπότητα που διαποτίζει τους άνδρες από γενιά σε γενιά.
Το πιο πρόσφατο τραγικό παράδειγμα γυναικοκτονίας έρχεται από την Ηλεία μόλις λίγες μέρες πριν τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα.
Οι γυναικοκτονίες πρέπει να σταματήσουν!
Και αυτό θα γίνει με την ενημέρωση και σωστή διαπαιδαγώγηση των ανδρών και νεαρών αγοριών:
Με το να μην βαφτίζουμε «έγκλημα πάθους» και «εγκλήματα αγάπης» της απανταχού γυναικοκτονίες.
Με την αυστηροποίηση των νόμων όσον αφορά τα εγκλήματα της ενδοοικογενειακής βίας
Με την έμπρακτη στήριξη και προστασία των θυμάτων
Απέναντι σε όλα αυτά, συνεχώς αναπτύσσεται ένα διαθεματικό, ταξικό, αντιφασιστικό, διεθνές φεμινιστικό κίνημα. Ένα κίνημα που στην Πολωνία πάγωσε το νομοσχέδιο ενάντια στις εκτρώσεις, στην Ισπανία έκανε τη μέρα της γυναίκας φεμινιστική απεργία, στην Χιλή φώναξε δυνατά «Καμμία Λιγότερη», και στην Ελλάδα κατάφερε να ενσωματώσει την έννοια της συναίνεσης στο νομικό ορισμό του βιασμού και να καταδικάσει τους δολοφόνους στη δίκη της γυναικοκτονίας της Ελένης Τοπαλούδη.
Κάτω τα χέρια από τα σώματα μας – Ταξικός φεμινιστικός αγώνας για Ζωή, Ελευθερία και Δημόσια Υγεία.
Λέσχη Εργασίας, Αλληλεγγύης & Πολιτισμού
