Τα «παιχνίδια» που παίζονται τόσους μήνες (από το Δεκέμβρη μέχρι σήμερα) στις πλάτες των καθηγητών της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από τις παρατάξεις της ΔΑΚΕ, της Πρωτοβουλίας και της Αγωνιστικής Κίνησης έχουν αναδείξει το ρόλο του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού στη μη συγκρότηση του νέου προεδρείου της ΕΛΜΕΤ. Δεν είναι βέβαια καινούριο φαινόμενο. Το ίδιο έργο έχει ξαναπαιχτεί. Μόνο που πάντα χαμένοι είναι το κίνημα και οι συνάδελφοι.
Πάγια θέση του ΠΑΜΕ στη συγκρότηση του Προεδρείου των σωματείων είναι αυτή να γίνεται σε αντιπροσωπευτική αναλογική βάση, οι θέσεις δηλαδή του προεδρείου να καταλαμβάνονται από τις παρατάξεις με τη σειρά, ανάλογα με τη θέση που πήραν στις εκλογές, για να εκφράζεται η βούληση των συναδέλφων που ψήφισαν και για να λειτουργήσει το σωματείο.
Κι ενώ στα λόγια όλες οι παρατάξεις, μετά και την εμπειρία της προηγούμενης χρονιάς, συμφωνούν με την πρόταση του ΠΑΜΕ, στην πράξη κωλυσιεργούν εφαρμόζοντας παρελκυστική πολιτική .
Η ΔΑΚΕ, που έχει την πλειοψηφία και πρωτίστως φέρει την ευθύνη, στην αρχή συνέδεσε (!) τη συγκρότηση προεδρείου με την πληρωμή της ετήσιας συνδρομής των καθηγητών στην ΕΛΜΕΤ μέσω της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών (μέσω του μισθού) . Πρόκειται για επικίνδυνη άποψη, διαλυτική για το συνδικαλιστικό κίνημα. Το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών απέρριψε σθεναρά την πρόταση αυτή. Η ένταξη του εργαζόμενου στο σωματείο του γίνεται σε εθελοντική βάση, δηλώνει την απόφασή του να είναι συνδικαλισμένος και να παλέψει συλλογικά για τα δικαιώματά του. Δεν μπορεί να γίνεται υποχρεωτικά και μάλιστα μέσω του εργοδότη, του κράτους. Η απόδοση της συνδρομής στο σωματείο επιβεβαιώνει αυτή την απόφαση, είναι πολιτική πράξη. Είναι συνεισφορά από το υστέρημα, για το συλλογικό αγώνα.
Στη συνέχεια η ίδια παράταξη, εγκαταλείποντας την πρόταση αυτή, έθεσε ως προϋπόθεση για τη συγκρότηση προεδρείου τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων, γνωρίζοντας όμως πως ο εκπρόσωπος της Αγωνιστικής Κίνησης είχε δηλώσει την επιθυμία να μη συμμετάσχει στο προεδρείο, αλλά να είναι απλό μέλος. Ας σημειωθεί πως είναι ο ίδιος εκπρόσωπος που την προηγούμενη χρονιά κόπτονταν για προεδρείο σύγκλισης (προγραμματικό προεδρείο). Επομένως, η πρόταση της ΔΑΚΕ έπεφτε στο κενό και η συγκρότηση προεδρείου αναβαλλόταν για… το εκάστοτε επόμενο Διοικητικό Συμβούλιο…μόνο που κάθε φορά εκ περιτροπής απουσίαζε και ένα μέλος της ΔΑΚΕ.
Βεβαίως η αλλαγή στάσης της παράταξης της Πρωτοβουλίας – φέτος εγκατέλειψε την πρότασή της για «αριστερό» προεδρείο- προκύπτει όχι από την ειλικρινή μεταστροφή της, αλλά από το γεγονός ότι, επειδή έγινε φανερή πλέον η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, δεν μπορεί να τη χρεωθεί. Κάνοντας ελιγμούς, προσπαθεί να ξεπλύνει το παρελθόν της, λέγοντας ότι ποτέ δεν ήταν εκφραστής της κυβερνητικής πολιτικής. Άλλωστε πώς να υπερασπιστεί πια το αριστερό προεδρείο, όταν η «αριστερή» κυβέρνηση υλοποιεί δια πυρός και σιδήρου την πιο βάρβαρη πολιτική που γνώρισε ο τόπος;
Η καθυστέρηση λοιπόν, τούς βoλεύει μια χαρά. Τη στιγμή που «βροχή» έρχονται νέα μέτρα για την Ασφάλιση (πρόσθετες μειώσεις, αλλαγές στα όρια ηλικίας), τη στιγμή που ανοίγει η βεντάλια για νέες επιβαρύνσεις στον ΕΝΦΙΑ, στα καύσιμα, στην κινητή τηλεφωνία, για αλλαγές στο αφορολόγητο, οι παρατάξεις της ΔΑΚΕ, της Πρωτοβουλίας και της Αγωνιστικής Κίνησης επιβεβαιώνουν επάξια τον τίτλο του κυβερνητικού συνδικαλιστή, του «πρόθυμου και δημιουργικού συνομιλητή» της κυβέρνησης. Τα βρίσκουν μεταξύ τους, όταν στις απεργιακές κινητοποιήσεις κατεβαίνουν όλοι μαζί σε αντι-ΠΑΜΕ μέτωπο.
Η υποκρισία τους σπάει κόκαλα. Οι ίδιες δυνάμεις που και στην ΟΛΜΕ ψήφισαν την πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία για τις 7 Απριλη, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μην κουνηθεί φύλλο, να μη μετατραπεί η δικαιολογημένη οργή και αγανάκτηση των συναδέλφων για τα συνεχή μέτρα που τσακίζουν τις ζωές, σε οργανωμένο αγώνα για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.
Δεν υλοποίησαν ούτε καν αυτά που οι ίδιες συμφώνησαν στο προηγούμενο ΔΣ, να σταλεί δηλαδή ένα κάλεσμα προς τις ΕΛΜΕ για τη λήψη συγκεκριμένων οργανωτικών μέτρων για την επιτυχία της απεργίας (συνεδρίαση των ΔΣ, λήψη αποφάσεων, εξορμήσεις, συσκέψεις, Γενικές Συνελεύσεις), πρόταση που κατατέθηκε από το ΠΑΜΕ. Ενώ, σαν μην έφτανε αυτό, η τακτική συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ στις 29/3 δεν έγινε ποτέ, με ευθύνη των παρατάξεων της ηγεσίας της Ομοσπονδίας. Φαίνεται ότι οι δυνάμεις αυτές προτιμούν να περιδιαβαίνουν τα ήρεμα σαλόνια του «κοινωνικού διαλόγου», παρά να συνεδριάζει το σωματείο για την οργάνωση της πάλης, για την ενημέρωση των συναδέλφων, για τη μαζική συμμετοχή των συναδέλφων στην απεργία…
Αλήθεια ποιον βοηθάει τελικά αυτή η στάση ; Συμβάλλει στην ανάγκη που υπάρχει σήμερα να δυναμώσει και να κλιμακωθεί ο αγώνας απέναντι στην κυβέρνηση και την Ε.Ε. για να μην περάσει ο νόμος λαιμητόμος για ασφαλιστικό αλλά και τα υπόλοιπα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα;
Η κατάσταση αυτή μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλεί στους συναδέλφους. Είναι ανάγκη να βγουν συμπεράσματα, οι εργαζόμενοι να απεγκλωβιστούν από αυτές τις δυνάμεις που μόνο αδράνεια και τη λογική της αναποτελεσματικότητας καλλιεργούν, αφού ουσιαστικά αποδέχονται τη στρατηγική του συστήματος, τον πυρήνα που γεννά αυτή τη βάρβαρη πολιτική.
Αφήνουμε στην κρίση των συναδέλφων όσους έχουν επιλέξει να παίζουν σε διπλά συστημικά ταμπλώ (καιροσκόποι λέγονται)
Τους καλούμε να πάρουν μέρος στην 24ωρη απεργία την Πέμπτη στις 7 Απρίλη και στη συγκέντρωση που διοργανώνει το ΠΑΜΕ στις 9 π.μ. στην είσοδο της Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων.
Να ετοιμάζονται για 48ωρη απεργία και άλλες μορφές πάλης, αν η κυβέρνηση τολμήσει να φέρει το νόμο-λαιμητόμο για το Ασφαλιστικό στη Βουλή.
Η μόνη απάντηση είναι η μαζική συμμετοχή στην απεργία,
ο ενωτικός αγώνας όλων των εργαζομένων για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών τους!
Άννα Κουτελίδα,
Θοδωρής Μούτος,
Εκλεγμένοι με την Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών (ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ) στο Δ.Σ. της ΕΛΜΕΤ
