Λόγος του Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου, επί τοις εγκαινίοις του «Σχολαρείου και Πολυκαρπείου Γυμνασίου» και τοις αποκαλυπτηρίοις των προτομών των αειμνήστων ιδρυτών αυτού, τη 23η Οκτωβρίου 1966.
(απόσπασμα επιλεγμένο από τη Διευθύντρια του Σχολείου κ. Αμαλία Ηλιάδη)
«….Αμφότεροι οι φιλότιμοι και φιλόμουσοι Ιεράρχαι Δωρόθεος ο Σχολάριος και Πολύκαρπος Θωμάς, επί τα ίχνη βαδίσαντες των Οικουμενικών Μεγάλων Διδασκάλων και Ιεραρχών της Ορθοδόξου ημών Εκκλησίας, φυσικόν ήτο και κατά την τελευτήν αυτών να εκδηλώσωσι την αγάπην των προς τε την Εκκλησίαν και την Παιδείαν, εις ας την ζωήν αυτών άπασαν αφιέρωσαν. Εξεδήλωσαν δε ταύτην κατά τρόπον λίαν συγκινητικόν, καταλιπόντες αξιολογώτατα Κληροδοτήματα υπέρ της πόλεως ημών, ήτις, κατά τον Δωρόθεον, «προικισθείσα υπό της φύσεως με πολλάς καλλονάς», είναι «της Θεσσαλίας αγλάισμα και του θεοσυντηρήτου Ελληνικού Βασιλείου πολύτιμος αδάμας».
Η ιστορία των Κληροδοτημάτων τούτων υπήρξε μακρά. Κατόπιν πολλών κατά καιρούς συζητήσεων και ταλαντεύσεων, προτάσει του Διοικητικού Συμβουλίου των Κληροδοτημάτων, εγένετο ο Νόμος 1771/1951 και μετά τούτον ο Ν. 3682/1957, βάσει των οποίων ιδρύθη εν τη πόλει ημών κοινωφελές ίδρυμα υπό την επωνυμίαν «Σχολάρειον και Πολυκάρπειον Γυμνάσιον Τρικάλων», με σκοπόν «την διάθεσιν των προσόδων των δια των Διαθηκών των αειμνήστων Διαθετών καταλειφθέντων Κληροδοτημάτων και την εκποίησιν της ακινήτου περιουσίας τούτων, ίνα εκ του προϊόντος της πωλήσεως, μετά του ποσού των προσόδων, ανεγερθή εν Τρικάλοις Διδακτήριον βάσει αρχιτεκτονικού σχεδίου του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων δια την λειτουργίαν εν αυτώ του Δωροθείου και Πολυκαρπείου Γυμνασίου Τρικάλων».
Εις το σημείον τούτο ακριβώς εύρομεν τα Κληροδοτήματα, ότε, θεία συνάρσει, τον Φεβρουάριον του 1959 κατεστάθημεν Μητροπολίτης της ιστορικής ταύτης Ιεράς Μητροπόλεως. Επιληφθέντες αμέσως του σοβαρωτάτου τούτου θέματος προωθήσαμεν προς την υπό πάντων επιθυμητήν λύσιν του. Το υπό την προεδρίαν ημών Διοικ. Συμβούλιον του Ιδρύματος αποτελούμενον εκ των Αξιοτίμων κ.κ. α) Νομάρχου Τρικάλων β)Προέδρου Πρωτοδικών Τρικάλων γ)Δημάρχου Τρικκαίων δ) Διευθυντού Τεχν. Υπηρεσιών Νομού Τρικάλων ε)Οικονομικού Εφόρου των Τρικάλων και στ)Γυμνασιάρχου του Α΄Γυμνασίου Τρικάλων, εν μεν τη συνεδρία της 4ης Φεβρουρίου 1960 απεφάσισε την εκποίησιν των εν Αθήναις ακινήτων του αντί 1.880.901 δραχμών, εν δε τη συνεδρία της 22ας Απριλίου 1961 απεδέχθη μετά πολλής της ευχαριστήσεως την δωρεάν παραχώρησιν υπό του Δήμου Τρικκαίων Δημοτικού οικοπέδου εκτάσεως 6.000 τετραγωνικών μέτρων, προς τον σκοπόν της ανεγέρσεως του Σχολαρείου και Πολυκαρπείου Γυμνασίου. Ούτω την 20ην Απριλίου 1962, παρουσία των Αρχών και του Εκπαιδευτικού και μαθητικού κόσμου ετέθη ο θεμέλιος λίθος και ήρξατο, συν Θεώ, η πραγματοποίησις του γλυκυτάτου ονείρου της πόλεως ημών, η ανέγερσις ενός ακόμη ωραιοτάτου συγχρονισμένου Διδακτηρίου. Αι εργασίαι, χάρις εις την άγρυπνον παρακολούθησιν του Δ. Συμβουλίου, επροχώρησαν με ρυθμόν γοργόν και εντός ολίγου σχετικώς χρόνου υψώθη μεγαλοπρεπές και επιβλητικόν το Σχολάρειον και Πολυκάρπειον Γυμνάσιον. Τον Οκτώβριον δε του 1963 το Διοικητικόν Συμβούλιον απεφάσισε την παραχώρησιν της χρήσεως αυτού εις τον Οργανισμόν Σχολικών Κτιρίων, εφ΄όσον χρόνον ο Οργανισμός ούτος ήθελε χρησιμοποιηθή το κτίριον τούτο ως Γυμνάσιον και υπό τον ρητόν όρον, ότι, μετά την τυχόν παύσιν της χρησιμοποιήσεως του ακινήτου δια των άνω σκοπόν, η χρήσις να επανέρχεται αυτοδικαίως εις το Σχολάριον και Πολυκάρπειον Ίδρυμα. Πριν τέλος παραδώση το Διδακτήριον εις δημοσίαν χρήσιν το Διοικητικόν Συμβούλιον έλαβε και την απόφασιν, εις ένδειξιν τιμής και βαθείας ευγνωμοσύνης προς τους αοιδίμους Μεγάλους Ευεργέτας, αλλά και προς παραδειγματισμόν και μίμησιν των επιγιγνομένων, όπως στήση προ των προπυλαίων του Διδακτηρίου τας προτομάς των σεβασμίων Ιεραρχών.
Από τας αρχάς του 1964, δυνάμει της υπ’ αριθ. 47783/14-9-63 Διαταγής του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, εις το Σχολάρειον και Πολυκάρπειον Γυμνάσιον στεγάζονται το Γυμνάσιον και το Λύκειον Θηλέων της πόλεως ημών. Ευάερον, ευήλιον, με όλους τους κανόνας της συγχρόνου αρχιτεκτονικής….»
