Δεν χρειάστηκε χρόνος να το σκεφτούμε. Η ανταπόκρισή μας στην πρόσκληση των καθηγητών του σχολείου των φυλακών, να παρευρεθούμε στη λιτή γιορτή κοπής της πίτας, την Πέμπτη, ήταν άμεση. Ήταν η δεύτερη φορά που περνούσαμε την πόρτα της φυλακής και γνωρίζαμε περίπου τι θα αντιμετωπίζαμε. Εξ’ άλλου, είναι γνωστό το πολύπλευρο έργο που επιτελείται και η επιτυχία του θεσμού.
Οι συνθήκες στη φυλακή, αντικειμενικά, είναι για όλους – εργαζόμενους και τρόφιμους – δύσκολες. Η περιορισμένη χρηματοδότηση λόγω μνημονίων με τις περικοπές σε προσωπικό τις καθιστά ακόμη δυσκολότερες.
Οι μαθητές, όλοι νέοι άνθρωποι, αρκετοί από εμπόλεμες περιοχές και οι περισσότεροι από άλλες χώρες, που ξεκίνησαν για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής και για διάφορους λόγους βρέθηκαν στη φυλακή, μακριά από τις οικογένειές τους, οδεύουν τον προσωπικό τους δύσκολο δρόμο, χωρίς οικογενειακή στήριξη, αλλά με θέληση για μάθηση.
Ανεξάρτητα αν συμφωνούμε με τις μέχρι τώρα επιλογές και πρακτικές τους, υπερασπιζόμαστε τα κοινωνικά ανθρώπινα δικαιώματα και στηρίζουμε κάθε προσπάθεια που προάγει τις ανθρώπινες αξίες όπως την αλληλεγγύη, το σεβασμό προς τον άνθρωπο, την αξιοπρέπεια, το δικαίωμα στη μόρφωση που στην συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί τη μεγάλη ευκαιρία για τους μαθητές. Η απόκτηση γνώσης, η ανάδειξη και καλλιέργεια δεξιοτήτων, η καθημερινή τετράωρη επαφή με τους δασκάλους, τους κρατά σε επαφή με τον έξω κόσμο, μακριά από κυκλώματα που αναπτύσσονται ακόμη και εντός της φυλακής και παράλληλα τους εξοπλίζει με κάποια εφόδια για τη μετέπειτα κοινωνική ένταξή τους.
Η στήριξη, με οποιονδήποτε τρόπο, του θεσμού του σχολείου και όποιας άλλης παρόμοιας δράσης μπορεί να αναληφθεί εντός της φυλακής είναι η πεμπτουσία των αρχών του δικτύου, ‘‘γιατί αν γλυτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα !!! ’’
Αλληλεγγύη στους μαθητές του σχολείου των φυλακών
